Πρόσφυγας από την Κερύνεια, κι ένας από τους τελευταίους παραδοσιακούς αγγειοπλάστες (κεραμιστές στη ντοπιολαλιά του νησιού) με έδρα τη Λέμπα (5 χιλιόμετρα από την Πάφο). Η κεραμική τέχνη μπορεί να υπήρχε στην «παράδοση» της οικογένειάς του, αλλά θεωρεί τον εαυτό του αυτοδίδακτο. Για εκείνον, το «επάγγελμα» του αγγειοπλάστη θα υφίσταται ανά τους αιώνες κι όχι απλά ως ένα χόμπι γεμάτο νοσταλγία. Μας συστήνει την ιδιαίτερη πατρίδα του, αποκαλύπτοντας αγαπημένα στέκια, τοπόσημα, διαδρομές, και τι δεν πρέπει να χάσει κάποιος επισκεπτόμενος το νησί.
Με δικά του λόγια
Γεννήθηκα στο χωριό Καραβάς που βρίσκεται στην επαρχία Κερύνειας, που τώρα είναι κατεχόμενη από τους Τούρκους. Εκεί έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, μέχρι και την τουρκική εισβολή, οπότε και αναγκαστήκαμε οικογενειακώς να φύγουμε και να κατοικήσουμε στην Πάφο.
Είμαι αγγειοπλάστης δεύτερης γενιάς, ήταν και ο πατέρας μου αγγειοπλάστης. Ασκώ αυτό το επάγγελμα από το 1978. Δεν έχω κάνει σπουδές στην αγγειοπλαστική αν και στην πορεία χρειάστηκε να διαβάσω και να ερευνήσω μόνος μου αρκετά όσον αφορά την τεχνολογία υαλωμάτων χρωμάτων και πηλού.
Η κεραμική σήμερα έχει πάρει μια διαφορετική πορεία ,δεν είναι πλέον ένα επάγγελμα που ικανοποιεί βασικές καθημερινές ανάγκες, όπως γινόταν στο παρελθόν. Σήμερα δημιουργούμε αντικείμενα για να ικανοποιήσουμε περισσότερο αισθητικές ανάγκες είτε αυτά είναι χρηστικά και διακοσμητικά, ή καθαρά καλλιτεχνικά.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η κεραμική τέχνη, θα υπάρχει πάντα, και οι αγγειοπλάστες θα βρίσκουν τρόπους για να προσαρμόζονται με τις νέες ανάγκες της κοινωνίας. Στην σημερινή κοινωνία της μαζικής παραγωγής των πάντων ,του πλαστικού, και των ειδών μίας χρήσης, νομίζω ότι είναι αυξημένη η ανάγκη κάποιων ανθρώπων να αποκτήσουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το μοναδικό, που να είναι φτιαγμενο από φυσικά υλικά κι από συγκεκριμένο δημιουργό.
Η ανταπόκριση των νέων ανθρώπων για την κεραμική δεν είναι τόσο ένθερμη για διάφορους λόγους. Κατ’ αρχήν δεν είναι εύκολή δουλειά για να την μάθει κανείς, παίρνει αρκετό χρόνο εκμάθησης και κυρίως δεν είναι τόσο προσοδοφόρα όσο άλλα επαγγέλματα. Για να ασχοληθεί κάποιος με αυτή την εφαρμοσμένη τέχνη χρειάζεται πολλή αγάπη, χρόνος και αφοσίωση. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι νέοι έρχονται και παρακολουθούν κάποια μαθήματα μαζί μου προκειμένου να φτιάξουν τα δικά τους έργα.
Εδώ βρίσκεται χαλκολιθικός οικισμός και δίπλα από τον οικισμό υπάρχει πρότυπο αυτού, το οποίο έγινε από την αρχαιολογική αποστολή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Στη Λέμπα επίσης, υπάρχουν πολλά σπασμένα αγγεία Μεσαιωνικής περιόδου. Έγινε σχετική ανασκαφή, αλλά δίχως να βρεθούν τα παλιά καμίνια. Στο χωριό μας υπάρχει και το κολλέγιο τέχνης του Στασινού Παράσχου – μοναδικό στο είδος του.
Η Κύπρος σαν τόπος, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί η γεωγραφική της θέση, αποτέλεσε σταυροδρόμι πολιτισμών. Πολλοί κατακτητές έχουν αφήσει τα σημάδια τους στη Μεγαλόνησο. Διαθέτει μια πλούσια ιστορία δέκα χιλιάδων χρόνων, και την ίδια ώρα έχει να επιδείξει φυσικά κάλλη, συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα, πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Τεράστιο ενδιαφέρον έχει η χερσόνησος του Ακάμα, μια παρθένα περιοχή στην ολότητά της, με υπέροχες παραλίες, απομονωμένους κόλπους, φαράγγια, αλλά και σπάνια άγρια λουλούδια.
Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει την κυπριακή κουλτούρα οσον αφορά τα παραδοσιακά φαγητά κι εδέσματα, καθώς και τα τοπικά κρασιά, δεν έχει παρά να επισκεφτεί την ορεινή Κύπρο, εκεί που οι άνθρωποι τηρούν ακόμη τα ήθη και τα έθιμα.
